24 juli 2022 : Daguitstap naar Strépy-Thieu en Thuin
We hebben goed weer, zéér goed weer, tot 30 ° !
Eerste halte het Canal du Centre, en meer bepaald de scheepslift van Strépy-Thieu.
Een rondvaart op het oude kanaal en dan met een treintje terug naar het startpunt.
Eten doen we in la Cantine des Italiens, daarna trekken we naar het Trammuseum in Thuin. Daar hoort er ook een tramritje bij.
Als afsluiter gaan we naar een panoramapunt, om vandaar de Hangende Tuinen van Thuin te zien. Dat was maar een mager beestje, maar met bootje varen, treintje en trammetje rijden en daarenboven volle bak zon, kon de dag toch al niet meer stuk.
Kijk maar eens naar de foto's hieronder.
Busje geparkeerd, en de voorzitter wijst de weg.
We zijn in Wallonië : we moeten om 9.30 u onze tickets ophalen, maar de balie gaat pas open om 10 u?
Maar goed, ze doen open, wij denken daar gaan we, maar niets is minder waar : wachten op de gids, die komt ons pas stipt om 10 u ophalen. Geen nood, dat geeft Paul, onze fotograaf de tijd om de scheepslift van Strépy deftig in beeld te brengen.
Ondertussen wij maar wachten...maar dan is het zover, op naar ons bootje en weg zijn wij!
Om van het nieuwe naar het oude Canal du Centre te varen, nemen we al onmiddellijk een sluis.
Hopla, in een keer 7 m omhoog.
En vlak daarop al een nieuwe hindernis : de oude scheepslift nr 4. Die brengt ons nog eens 17 m hogerop.
Om het niveauverschil over het hele (oude) kanaal te overbruggen, zouden er 33 sluizen nodig geweest zijn. In plaats daarvan heeft men geopteerd om er slechts 6 te bouwen, maar deze aan te vullen met 4 scheepsliften. In 1917, onder de bezetting van de Duitsers, werd dit huzarenstukje afgewerkt.
Bij het verlaten van de scheepslift zien we op links de nieuwe scheepslift van Strépy liggen : die overbrugt op het nieuwe Canal du Centre in één keer een hoogteverschil van 76 m. Wij zijn ongeveer één derde gestegen : 7 m in de sluis en 17 m in de oude scheepslift.
Op naar de volgende hindernis : een ophaalbrug.
Oorspronkelijk lagen er drie op dit stuk kanaal.
Nu resten er nog twee : eentje is tijdens stakingen in de jaren zestig vernield en niet meer opgebouwd.
De resterende twee worden nog altijd manueel bediend door een brugwachter.
Als je je nu afvraagt waarom de secretaris en de materiaalmeester naar het midden van de boot kijken, en niet naar het water? Daar weet Danny, onze boekhouder, alles van ! Bij het inschepen wou Danny eens kijken hoe diep de boot in het water lag. Maar toen hij over de reling het water wou peilen, vergat hij zijn bril vast te houden. Dus nu zwemt er in het Canal du Centre een slim visje met een bril rond !! Doorvaren naar de volgende brug.
We varen nog altijd parallel aan het nieuwe Canal du Centre.
Maar we komen stilaan aan het einde van onze vaartocht : nog een laatste brug, deze maal een draaibrug, die ook manueel moet bediend worden.
Ontschepen dan maar, en kijk, onze treintjes staan al klaar om ons terug te brengen.
Maar voor we terugkeren, we zijn vlakbij lift nr 3, en nr 2 ligt een paar honderd meter verderop. Beide liften worden gestuurd vanuit een machinekamer, die gaan we nog even bekijken.
Met het treintje terug naar de bus, en dan richting La Louvière. We gaan eten in la Cantine des Italiens.
De innerlijke mens versterkt, dan is het tijd om door te rijden naar Thuin, we gaan het trammuseum bezoeken.
De bel gaat, onze tram staat klaar, we gaan er een ritje mee maken...
De wattman heeft ons teruggebracht, nog snel een sanitaire stop voor enkelen, en dan naar de bus.
Sven heeft ervoor gezorgd dat de airco de bus goed gekoeld heeft en dat werd geapprecieerd !!
De toeristische dienst van Thuin had ons het adres gegeven van een panoramapunt vanwaar we een geweldig overzicht zouden hebben over de hangende tuinen. We vonden het niet echt indrukwekkend.
De dag zit er op, Sven van Lindencars brengt ons veilig naar huis.
En zit Danny daar nu toch nog met een bril?? is die gaan vissen?? of had hij gewoon een reserve-bril bij??
